Η Ιστορία του Σχολείου
Η Ιστορία του Σχολείου μας, όπως και κάθε σχολείου, φωτίζει στιγμές της ιστορίας της πόλης μας, της εκπαίδευσης, τα δύσκολα χρόνια των αρχών του 20ου αιώνα.
Το σχολείο ιδρύθηκε το 1916 για να μάθει γράμματα στα αγόρια της πόλης και θα λειτουργήσει έτσι μέχρι το σχολικό έτος 1928-1929. Από την επόμενη χρονιά θα συνεχίσει σαν μικτό.
Ένα σχολείο που από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, όταν τα κύματα των προσφύγων έχουν κατακλύσει το νησί μας, γίνεται ένα σχολείο υποδοχής των προσφυγόπουλων που τόσα είχαν περάσει στο μεγάλο ξεριζωμό του γένους.
Μια προσεκτική ματιά στο Κριτικές Απόσπασμα του Βιβλίου Πιστοποιητικών Σπουδής Σχολικού έτους 1928-1929, δείχνει ανάγλυφα την εικόνα των μαθητών της δεκαετίας του '20. Προσφυγόπουλα, ορφανά στην πλειονότητα ή παιδιά αιχμαλώτων του πολέμου. Όλα εκείνα τα σημάδια που αφήνει ορατά ο πόλεμος, γιατί υπάρχουν και αυτά που τα χαρτιά δεν δείχνουν, αλλά με περισσή φροντίδα αντιμετώπισαν εκείνοι οι συνάδελφοί μας στα πληγωμένα αυτά παιδιά.
Το σχολείο εμφανίζεται να έχει κοινή έδρα με το 6ο Δημοτικό Σχολείο στην περίοδο του " 40 μέχρι να μετακομίσει στις παράγκες των Καμινίων, μια από τις φτωχότερες γειτονιές της πόλης μας.
Το 1986-1987 το 4ο Δημοτικό Σχολείο μετακομίζει στο δικό του πια σπίτι, ένα επιβλητικό κτίριο, από τα πρώτα που γίνονται στην πόλη. Εκεί θα στεγαστεί και το ιδρυθέν 50ο Δημοτικό Σχολείο που θα αποτελέσουν έκτοτε το συγκρότημα με το όνομα «ΤΑΛΩΣ», του μυθικού ήρωα της Κρήτης, που προστάτευε το νησί.
Η ιστορία του Τάλου
Χιλιάδες χρόνια πριν, την εποχή των μύθων, η φαντασία των ανθρώπων έπλασε ένα τεράστιο χάλκινο γίγαντα, τον Τάλω. Ήταν έργο του Θεού της φωτιάς, του Ήφαιστου και ο Δίας τον χάρισε στην αγαπημένη του Ευρώπη, τη μητέρα του Μίνωα.
Ο Τάλως προστάτευε το νησί της Κρήτης από τους ξένους, καθώς είχε τη δυνατότητα να εκσφενδονίζει βράχους ή να πυρπολεί όσους έσφιγγε πάνω στο στήθος του.
Ήταν άτρωτος και στο χάλκινο σώμα του είχε μόνο μια φλέβα, όπου κυκλοφορούσε ο ιχώρ, το ζωογόνο υγρό που έρεε και στις φλέβες των Θεών. Όμως νικήθηκε από τη Μήδεια. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση η μάγισσα εκείνη είτε τον τρέλανε είτε του υποσχέθηκε την αθανασία κι έτσι κατάφερε να τραβήξει τον πόρο με αποτέλεσμα να χυθεί ο ιχώρ που του έδινε ζωή.